ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﺒﻀﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺗﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. . . . . . . . ﺩﺍﺭﻡ … ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﺮﺥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ . . . . . . . . .

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﺒﻀﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺗﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. . . . . . . . ﺩﺍﺭﻡ … ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﺮﺥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ . . . . . . . . .

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﯾﮏ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﻧﮑﻨﺪ. . . .

ﺁﯼ ﺁﺩﻣﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻭﺻﯿﺖ ﻣﻦ// ﺁﻯ ﺷﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﺪ ﺭﻭ ﺩﻭﺷﺘﻮﻥ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﯼ ﻣﻦ// ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﺍﺯ ﺗﻮﯼ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺬﺍﺭﯾﺪ// ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﻫﯿﭽﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺒﺮﺩﻡ// ﺧﺎﻟﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﻦ// ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﺷﻮﻧﻪ ﻧﮑﺸﯿﺪ// ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻧﮑﺸﯿﺪﻥ ﺭﻭ ﺳﺮ ﻣﻦ// ﺍﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺍﻏﻤﻮ ﺍﺯﺗﻮﻥ ﮔﺮﻓﺖ // ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﺮﻩ ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻧﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻦ// ﺑﮕﯿﺪ ﭼﺸﺎﺵ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﮏ ﭘﺮﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﭼﺸﺎﺵ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﮏ ﭘﺮﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎ ﺳﺮﺍﻏﺶ. . .

ﺑﺒﺎﺭ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺳﯿﻞ ﺁﺳﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻡ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩد‎_ _‎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ‎_ _‎‏ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺍﻣﺎ‎_ _‎ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺧُﻠﻖِ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ. . . . .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﻨﺪﺵ-- ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻭﻓﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻥ ، ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰﺍ ﺑﻪ ﻟﺒﺤﻨﺪﺵ-- ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ ، ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ-- ﺷﺒﯿﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﺩﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ. . . .

چقدر سخته خوشبختی دیگرانو ببینی و به زور لبخندو رو لبت نگه داری که مبادا ناراحتشون نکنی و نذاری چیزی ازت بفهمن. . . . چقدر سخته تو اوج غصه و غمت کسی رو نداشته باشی که همدم دردات باشه تا شونه شو پناه گریه هات کنی. . . چقدر بده اینکه بعد کلی تو جمع خوش بودن وقتی که تنها میشی بازم بغض بیاد سراغت و بازم یادت بیاد که اونو نداری. . . . . خیلی تنهام. . خداااا. . . . ‏_____________________________‏Y

ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻮﺯﻩ ﯼ ﺩﺭﺩ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﺳﺖ. . .

زخمها خوب میشوند اما. . . . . خوب شدن با مثل روز اول شدن خیلی فرق دارد. . . . . .________________________________

ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﯿﺴﺖ. . ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ. . ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ … ﻭ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺩﻝ. . . ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ. . ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ. . .